Zapraszamy do czytania wierszy Piotra Śliża ze Szkoły Podstawowej w Zalesiu - III miejsce.

Fortepian

Najpierw forte, potem piano
Szybciej, wolniej, prosto w takt
Nuty pięknie zapisano
Teraz pozostaje grać

Z ust nie płyną żadne dźwięki
To instrument głos ten ma
Jakby rozganiała lęki
Brzmi zagrana melodia

Właśnie tworzy się muzyka
Zamknij oczy, wytęż słuch
Wszystko inne nagle znika
Gdy klawisze wchodzą w ruch

Jest jak miód na moje uszy
Słuchać tak przepiękne granie
Nic tak nie uleczy duszy
Jak twa gra na fortepianie

Czas

Wczoraj nigdy już nie wróci
Dziś jest dziś i to jest fakt
Czas na prośbę nie zawróci
Nie pomoże żaden pakt

Zegar w stałym tempie tyka
Nie zatrzyma się i już
Nawet, gdy chwila umyka
To punktualności stróż

Na tym świecie każdy goni
Biegnie, ile w płucach sił
Uwięziony w tej pogoni
Zapomina o czym śnił

Może kiedyś to pragnienie
By zakończyć gończy szał
Da każdemu zrozumienie
Dokąd tak właściwie gnał

Wojna

Obraz z książki do historii
Już należy do przeszłości
To, co kiedyś było lekcją
Toczy się w rzeczywistości

Mamy wiek dwudziesty pierwszy
Teraźniejszość jest spokojna
Żyjesz sobie swoim życiem
I nagle wybucha wojna

Bo ktoś chciałby posiąść więcej
Zdobyć, czego jeszcze nie ma
Ukraść, co nie było jego
I pistolet w dłoni trzyma

Skąd się bierze ta bezduszność
Gdzie to źródło nienawiści
Kiedyś nikt by nie pomyślał
Że najgorszy sen się ziści

Wciąż nie mieści się nam w głowach
Na myśl mokra drga powieka
W jaki sposób takim wrogiem
Stał się człowiek dla człowieka