Dziś mija 80. rocznica śmierci Henryka Dobrzańskiego, ps. „Hubal”, majora kawalerii Wojska Polskiego, ostatniego żołnierza kampanii wrześniowej, dowódcy Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego walczącego z Niemcami w czasie okupacji.
Henryk Dobrzański urodził się w 22 czerwca 1897 r. w Jaśle w rodzinie ziemiańskiej. W młodości należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich. Walczył w wojnie polsko–bolszewickiej. Brał udział m.in. w bitwie pod Komarowem oraz słynnym zagonie na Korosteń. Całe swoje dorosłe życie poświęcił karierze wojskowej. W latach 1929-1934 służył w 20. Pułku Ułanów w Rzeszowie. Był znanym sportowcem, członkiem polskiej reprezentacji jeździeckiej. W 1925 r. z drużyną zdobył w Nicei Puchar Narodów. Jako zawodnik rezerwowy wchodził w skład polskiej ekipy na igrzyska olimpijskie w Amsterdamie. We wrześniu 1939 r. „Hubal” brał udział w obronie Grodna przed Armią Czerwoną. Po klęsce kampanii wrześniowej major Dobrzański stanął na czele Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego i prowadził przez kilka miesięcy walkę z Niemcami. Dowodzony przez niego oddział zachował organizację regularnego wojska, ale w walce stosował taktykę partyzancką. Major Henryk Dobrzański zginął 30 kwietnia 1940 r. w potyczce z żołnierzami niemieckimi w okolicy wsi Anielin.
Więcej informacji o majorze Henryku Dobrzańskim „Hubalu” można znaleźć na stronie: